รักหมดใจยัยคอมพิวเตอร์

อินโทร

“นี่นายเด็กแว่นหนาเตอะคนนั้นน่ะ หันมาคุยกับฉันก่อนสิ เฮ้ อย่าหันหน้าหนีกันสิยะ ก็บอกว่า..อย่าเดินหนีไงเล่า”

ฉันคงบ้าไปแล้วจริงๆ นั่นล่ะที่ดันเลือกจะสื่อสารกับนายเด็กแว่นหนาเตอะที่เอาแต่หลบอยู่มุมห้องไม่ยอมเปิดหูเปิดตาออกมาดูกันบ้างเลย งี่เง่าชะมัด เมื่อไหร่จะหันมาคุยกับฉันดีๆสักทีนะ น่ารำคาญ

“ขะ..ขอโทษครับ.... ผมผิดไปแล้วที่มายุ่งวุ่นวายกับคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะครับ ได้โปรด ผะ ผมกลัวแล้ววว”

“ฉันไม่ใช่ผีซะหน่อย! บ้าไปแล้วรึไง ฉันออกจะสวยขนาดนี้”

“คะ ครับ...คอมพิวเตอร์บ้านไหนเขาสวยกันล่ะครับ มิหน่ำซ้ำยังพูดกับผมได้อีกด้วย?!”

“หา ก็ฉันไม่ใช่คอมพิวเตอร์ของนายจริงๆนี่ ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า หยุดพูดจาหยาบคายเดี๋ยวนี้!”

“ก็คุณเป็นคอมพิวเตอร์ของผมจริงๆนี่ครับ! น่ะ นี่ไงล่ะหลักฐาน!”

พูดไม่ทันจบฉันก็ต้องตื่นตลึงทันทีเพราะว่าภาพถ่ายที่อยู่ในหน้าจอโทรศัพท์ของเขากำลังฉายภาพคอมพิวเตอร์รุ่นเก่ารุ่นเดียวกับที่ฉันหัวฟาดพื้นตรงนั้นเลย!

“ให้ตายสิ ฉันกลายเป็นคอมพิวเตอร์ไปแล้วงั้นเหรอ?”

ไรท์ : อะแฮ่มๆ แค่ก แค่ก! เรื่องเก่ายังไม่จบเรื่องใหม่มาอีกแล้ว555 ทำไว้ก่อนเดี๋ยวลืมพล็อตตัวเอง แน่นอนว่าคนที่ทำให้นางเอกของเราต้องมาติดอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อืมๆ ไปลุ้นกันในเรื่องเอาเอง (สำหรับคนที่รู้จักเรื่องอื่นของไรท์น่ะนะ) แต่อย่างไรก็ตามเรื่องนี้อยู่ในหมวดชายหญิงน้า แล้วพบกันใหม่ในเรื่องจ้า ///โดนเรื่องอื่นลากไปเก็บ

ช่วงท้ายตอน:

เรื่องจู่ๆ ฉันก็กลายเป็นตัวแทนพระเจ้า : ยังแต่งเรื่องหนูไม่จบเลยหนีไปแต่งเรื่องอื่นอีกแล้วหรอ! ///ลากคอกลับ

ไรท์ : แค่ก แค่ก! แต่ของมันต้องมี นะ- // โดนกระชากแขนจากใครอีกคนที่มาได้ไม่นาน

เรื่องรักสลับใจของนายหน้าหวาน : กรี๊ด!!! เรื่องฉันยังแต่งไม่ถึง2ตอนกล้ามีใหม่อีกแล้วงั้นหรอ! ยัยไรท์หลายใจ กลับมาเดี๋ยวนี้! //จิกแขนมาแต่งต่อ

ไรท์ : 55555 ไม่เอา! ขอเพิ่มอีก เอาอีกๆ! ไรท์ชอบดองงงง

เรื่องรักหมดใจยัยคอมพิวเตอร์ : ขออนุญาตฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ///ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน